chodzimy po ulicach
strzepując wciąż ten sam gorzki popiół
z myśli wypalanych przez głód
przeglądamy się
w szybach zamkniętych na głucho okien
przybrudzanych przez czas
jedną ręką rozsuwamy
zamek błyskawiczny horyzontu zdarzeń
by drugą zaraz go zamknąć
uciekamy wiedząc
że przed samymi sobą uciec nie można
tak samo jak przed światłem
i wybaczamy wszystkim
którzy jeszcze nie wiedzą co uczynią
gdy wkraczając w zaklęty krąg iluzji
rozstaną się ze swym dzieciństwem
zebra i lew
- w znanym (?) nam świecie
interakcja jest niemal oczywista
w zmyśle intuicji
człowiek i człowiek
- tu już nie jest tak łatwo
bo wszystko może się zdarzyć
równie dobrze jak nic
Bóg i zebra
- Hiob dobrze wiedział
kto dał jej wolność
której on został pozbawiony
człowiek i Bóg
- "nadal ta sama niepewność"
bo światło i mrok
bywają wciąż niewidoczne
z cyklu "filmy i seriale"
takie to życie bywa czasem
jakieś niepoukładane
mimo naszych najszczerszych chęci
a staramy się przecież postępować
jak najlepiej
i to nie zawsze dla nas
- tylko dlatego
bo uważamy że tak właśnie należy
wydaje się więc że idziemy drogą
sprawiedliwych
a nie drogą grzeszników
ale i tak spotykamy na niej wyzwania
którym musimy sprostać
choć nie jest to łatwe
albo bywa wprost niemożliwe
szczególnie
w stosunku do siebie samych
jak się z tym wszystkim pogodzić
jak zrozumieć
gdzie wiedzie nas los
w tym świecie który wcale nie jest
czarno-biały
być może odpowiedź
można odnaleźć idąc jedną z dróg
do Santiago de Compostela
- a może to sama droga
jest odpowiedzią
mogącą jeszcze za życia
pokonać naszą śmierć
wiosna bawiąc się z zimą
w podchody
zostawia strzałki z gałązek
lub wydeptuje je
w śniegu
który tak bardzo chciałby
zamienić się wreszcie
w wodę
by zmyć z siebie
ten kurz
minionego już czasu
który odszedł
w głąb naszych wspomnień
zostawiając po sobie
kolejne
niewidoczne zmarszczki
na twarzach
w zmrożonym uśmiechu
pogrążonych
