linie niebieskie

w tych rozmowach
nigdy niedokończonych

w tych spojrzeniach
które się nie spotykają

w tych rozstaniach
które były i których już nie będzie

w tych dniach pustych
i tych dniach pełnych
samotności

rysują się linie niebieskie
na kolcach dzikich róż
w ogrodach zapominanych


   

próba ognia

chodzenie po rozżarzonych węglach
bosymi stopami
wymaga skupienia
i pokonania lęku przed nieznanym

ponoć idąc
nie wolno się zatrzymywać
a euforia
winna zaczekać na swoją kolej

nie wiem czy spróbuję
nie jestem pewien po co teraz
miałbym to robić
choć całkiem możliwe że nadal warto

może nie wystarczyć gdy o tym tylko
napiszę

powinieneś

powinieneś być pełen podziwu
dla ich wielkich zdolności manipulacji
sposobu tworzenia autorytetów
fałszywych
lekkości pisania kłamliwej wersji wydarzeń
która ma udowadniać ich prawa
do dusz i ciał naszych
 - ale nie jesteś

powinieneś w końcu zrozumieć
jak bardzo jesteś zagubiony
widząc wszędzie złych ludzi ukrytych
w cieniu niedostępnym
i zamiast drążyć kroplą w litej skale
być wdzięcznym za łaskę od nich
otrzymaną w darze
 - ale nie potrafisz


powinieneś już przestać szukać
dziury w całym rys na pięknym szkle
albo sznurków za które ktoś z nich pociąga
niezauważalnie
może lepiej dać sobie z tym spokój
by ocalić siebie i świat swój mały 
przed zniszczeniem
 - ale cóż ci wtedy zostanie?

latający dywan

nie pytam gdzie jesteś
dziś
gdzie będziesz wczoraj
gdzie
jest jutro i dlaczego
właśnie tam
jesteś
wcale tam nie będąc

nie odpowiadaj
skoro
nie zapytałem

przecież
nie musisz czytać w moich
myślach
skoro
nie chcesz w swoich